Co u Ciebie?

Słuchałem ostatnio pewno podcast’a(takie gadanko lekcjowe), który zaczynał się od uprzejmego dialogu dwóch prowadzących(oryginał w języku angielskim):

- Cześć, co u ciebie?

- Cześć, nic ciekawego. A u ciebie?

- Też nic. Tematem dzisiejszego….

Nie mogłem się powstrzymać i parskąłem śmiechem ogarniając bezsensowność tej rozmowy. Aż chciałem powiedzieć „ale głupi ci amerykanie”. Po chwili doszło do mnie, że bardzo się nie różnimy. Też często słyszę:

-Co u ciebie?

-Stara bida, a u ciebie?

-Jakoś leci.

Pytanie nie ma celu dowiedzenie się sporo na temat życia, tylko zwyczajne rozpoczęcie rozmowy. Taka rozgrzewka. Te ichniejsze „how’re you” jest odpowiednikiem uśmiechnięcia się, kiwnięcia głową i podobnych małych gestów. Gorzej jak ktoś uznaje to za prawdziwe pytanie i zaczyna opowiadać. Do takich osób należę ja. Gdy ktoś się pyta mnie „co u ciebie”(jak ja nie cierpię tego pytania) zaczynam opowiadać coś. Po prostu coś.

- No ostatnio byłem chogathem na topie i farmiłem tego Dariusa zamiast minionów, a u ciebie?

- Miałem problem z otwarcie słoika, bo ten jakby był zaspawany. Na szczęście miałem przy sobie banana, pomarańcze i resztkę herbaty. Słoika i tak nie otwarłem. A u ciebie?

- Zły Big Jim wkopuje teraz Barbiego we wszystko i wydaje mu się że nikt się nie zczai, ale na pewno wszystko będzie dobrze. A u ciebie?

Pomyślicie, że to dziwne i macie racje. Ale dzięki temu czerpię większą przyjemność z rozmów bo nie są takie szablonowe. Wyobraź sobie, że siedzisz w domu wieczorem, jesz top chipsy, generalnie luksus. Dzwoni telefon a tam „co u ciebie?”. Możliwe, że nie zarejestrujesz tego i dalej będziesz w przyjemnym stanie wieczornego leżenia przy jedzeniu top chipsów. Ale gdy usłyszysz w słuchawce „Gdyby sprzedawano kisiel w koszu z bielizną, czy byłby to kisiel w majtach?”, a dopiero potem celowe pytanie? Czegoś takiego nie da się pominąć i ze stanu wieczornego leżenia przy jedzeniu top chipsów jesteś skupiony i zaciekawiony(prawie każdy lubi kisiel).

Tym wpisem chcę zachęcić was do wyjścia z tego schematu rozpoczynania rozmowy przez „co u ciebie?”(fuj), bo uważam, że jest usypiający. Chyba, że serio chcecie dowiedzieć się co u tej osoby. Wtedy proponuje powiedzieć coś głupiego na rozbudzenie, dopiero potem wypytywać jak już się dobudzi. 

A może się ze mną nie zgadzacie?