Dlaczego nie chodzę do kina.

Z kina najbardziej lubię popcorn!

-Dominik

Jestem człowiekiem praktycznym, czasami aż za bardzo. Jestem też skąpy, a tu przesada często nabiera rozmiaru nieprzeciętnie wysokiej kaczki. Mógłbym to nazwać oszczędnością, ale trzymam się skąpstwa bo bardziej mi tu pasuje. Pomyślałem, że w ramach narzekania napiszę dlaczego nie chodzę do kina.

Pierwszą rzeczą, która mnie odrzuca jest cena. Bilety do kina są mniej więcej w cenie zamówienia pizzy, parunastu dag dobrej herbaty lub ponad 5kg mandarynek w okresie świątecznym. A jak mawiał Dijkstra z „Wiedźmina” „mieć dwie dychy, a nie mieć dwóch dych to cztery dychy”. Zatem wolę pieniądze nie wydawać na kino nie tylko bo rezygnuje z innych przyjemności, ale również z tego samego powodu, dla którego nie lubię kupować szynki w supermarkecie – czuję się oszukany. Dlaczego?

Jeżeli płace 10zł/kg i otrzymuje 1kg szynki to ile chcę jej mieć? Pytanie nie jest podchwytliwe – chcę mieć kilogram. Natomiast otrzymuje niespełna 0,5kg bo resztę stanowią wodą, wypełniacze, konserwanty, odpady tartaczne, zużyte wiertła górnicze, padlina z dróg i papier toaletowy(nieużywany w przypadku produktów z górnej półki). Podobnie ma się sprawa z kinem. Płacę ileś złotych za oglądanie filmu. Dostaję gratis 40 minut reklam. No ale przecież zapłaciłem za seans a nie za film! Tak samo jak płacę za 40minutową podróż pociągiem a jadę ponad godzinę. Więcej nie zawsze znaczy lepiej.

Kolejna sprawa – towarzystwo. Tutaj spektrum jest bardzo szerokie od przesadnie wesołego do niewyobrażalnie ponurego. Są osoby, które zwyczajnie nie potrafią przestać się śmiać(albo tak głośno oddychają). Inni nie potrafią opanować swojej potrzeby skonsultowania wrażeń z towarzyszami(„Widziałeś to?! – nie, czytałem książke”). Mamy również degustatorów, którzy prawdopodobnie przywieźli prosto ze wschodu zwyczaj głośnego jedzenia popcornu(ładnie nazywanego przez postacie z książki Pratchetta „pukanym ziarnem”). W sumie nie wiem czy jest tam taki zwyczaj. Nie zapominajmy o grupach dzieci, które niewyobrażalną energię oraz wesołość wylewają z siebie po długim okresie kiszenia jej w smutnych murach szkoły. I oczywiście chorzy. Ale nie są to cicho-chorzy noszący ninja-zarazki. Są to chorzy, którzy kaszlą i charczą tak głośno że lwy na sawannie podkulają ogony w strachu przed nieznanym drapieżnikiem.

Inna rzecz to jedzenie, a raczej jedyny dostępny „rarytas” czyli pukane ziarna(popped corn, uwielbiam nazwę). Nie dziwi mnie, że tylko to sprzedają. Są potwornie tanie, niezrobione zajmują mało miejsca i ludzie są gotowi wiele za nie zapłacić. Pamiętacie o moim skąpstwie? Lepiej nie zapominajcie! Wnoszenie jedzenia jest praktyką popularną i przypomina mi moją studniówkę – uczniowie wnoszą flaszki, nauczyciele udają że nie widzą. Ochrona wie, że wnosimy jedzenie i stara się nie zauważać kontrabandy, przecież nie płacą im od znalezionych przemyconych towarów. Ale jest tu pewna niesprawiedliwość, bo jeżeli już sprawdzają to głównie plecaki, torebek zaś nie ruszają. Co z tego że damska torebka nierzadko jest większa o swoim ciężarem jest w stanie zawstydzić bizona, litą stal i czarną dziurę. Z tą ostatnią też zresztą dzieli pewne właściwości.

I dochodzimy do powodu ostatecznego. Prawie nie oglądam filmów. Dlaczego? Bo są za długie. Mogę siedzieć długo przed komputerem oglądając bajki(6 odcinków po 20 minut), grając lub przeglądając bez celu czeluście internetu. Ale film jest dla mnie za długi. Dlatego oglądam je rzadko, a przez to, chodzę też rzadko do kina.

Mam nadzieję, że ktoś ma inne zdanie. Chodzicie do kina?